A'RÂF-100

E ve lem yehdi lillezîne yerisûnel arda min ba’di ehlihâ en lev neşâu esabnâhum bi zunûbihim, ve natbeu alâ kulûbihim fe hum lâ yesme’ûn(yesme’ûne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Allahû Tealâ, bir ülkede hidayete ermeyecek olanları, hidayete ermek konusunda gayret sahiplerini engelleyenleri, onlara açık ve kesin bir şekilde zulmedenleri, küfrü ve şirki hakim kılmak isteyenleri, hilesiyle, ansızın bir fırtınayla, bir taş yağmuruyla, taş haline getirerek yok eder. Allahû Tealâ, burada iki grup arasında neticeler açısından bir değerlendirme yapmıştır. Yeryüzünde Allah'a isyan edenler, yok edilmişlerdir. Sonra varis olanlar o beldenin, o halkın, o kavmin resûlü ile ona tâbî olanlardır. Bu insanlar, Allah'ın hidayete erdirmeyi dilediği, hidayete erecek olan, Allah'a ulaşmayı dileyen, kurtulmayı hakedenlerdir. Bunlar birinci grupta olanlar, Allah helâk ettikten sonra yeryüzüne varis olanlardır. Onları hidayete erdirecektir. Diğerleri ise kalplerinde mühür olan, Allah'ın helâk ettikleridir.

Bu âyet-i kerime, kalp şartları açısından bir açıklama getirmektedir. Allahû Tealâ, hidayete eren insanlardan ve bu insanların kalplerinin tabedilmesinden yani onların fıska düşmelerinden bahsetmektedir. Artık onların işitmesi de imkânsız hale geldiği için kurtuluşları mümkün değildir. Allahû Tealâ, onlara yeni bir kurtuluşu nasip kılmaz. Allahû Tealâ, kalplerinde hayır gördüğü insanlara; kalplerinde zeyg olmayanlara, kalplerinde maraz olmayanlara, isyan etmeyenlere, başkalarına kötülük etmek için yaşamayanlara yani hayatlarının gayesi, başkalarına kötülük etmek olmayanlara, yardımcı olur. Allahû Tealâ, o insanların etrafında öyle olaylar vücuda getirir ki; bu insanlar, Allahû Tealâ tarafından Allah'a ulaşmayı dileyecek noktaya ulaştırılır. Ve kendi iradeleriyle Allah'a ulaşmayı dilerler. Allah onlara 12 tane ihsanda bulunur. Eğer sağ iseler mutlaka mürşidlerine ulaştırır. Ve mutlaka ruhları vücutlarından ayrılıp 21. basamakta Allah'a ulaşır. Davranış biçimleri 3. basamaktan 22. basamağa kadar teminat altındadır. Allahû Tealâ tarafından hidayete mutlaka erdirileceklerdir.

22. basamakta Allah'ta fani olurlar yani kurtuluşa ulaşırlar. Bu, Allah'ın kanunudur. Allah'a ulaşmayı dileyen kişi mutlaka hidayete erer, mutlaka ruhunu Allah'a ulaştırır. O noktaya kadar şeytanın onlara tesiri mümkün değildir. Ama hidayete erdikten sonra Allah'ın sözü yerine gelmiştir ve kişi serbesttir.

Bu noktadan itibaren kişide irşad makamına karşı, kavmin resûlüne karşı, devrin imamına veya Kur'ân âyetlerine karşı bir şüphe oluşabilir. Şeytan bu şüpheyi oluşturmak için herşeyi yapar. Allahû Tealâ bu şüpheyi görür. Şüphenin o kişinin kalbine yerleşmesi halinde, ondaki bütün ni'metleri geri alır: Kalbin içindeki îmân kelimesini alır, yerine küfür kelimesini yazar, kalbi tekrar mühürler. Ve kişi tekrar başlangıç noktasına geri döner, dalâlette olan birisi olur, kâfir hüviyetine ulaşır. Ancak bu kişinin tekrar hidayete erme hakkı vardır.

Bir gün yeniden 12 tane ihsanı alarak, 7 tane ni'metten sonra tekrar hidayete erer. Şeytan bu noktada da müdahale edemez. Hidayet başladığı andan itibaren sonuna kadar mutlaka Allahû Tealâ tarafından götürülür, kişi hidayete erer.

Bu kişi, hidayetten fıska düşerken Allah, onun kalbini mühürlemiştir. Tekrar hidayet üzere olunca tekrar kalbini açar, küfür kelimesini alır, îmân kelimesini yazar. Kişi ikinci defa hidayete erer. İşte tehlikeli olan bu noktadan sonrasıdır. İkinci defa hidayete erdikten sonra kişi, irşad makamından şüpheye düşerse, Allahû Tealâ bu yerleşmiş şüpheyi mutlak olarak tespit eder. Ve o kişiyi, başlangıç noktasına geri döndürür ama bu sefer kalbini tabeder.

Kalbin tabedilmesinin çok önemli bir sonucu vardır. Kişi artık işitmez, Allah ona artık işittirmez. Yani kişinin üçüncü defa kurtuluş ümidi yoktur.

Kişiler Allah'a ulaşmayı dilemişlerdir.

Hidayete ermişlerdir. (Bütün insanlar, başlangıçta fıskta oldukları için bu, fısktan sonra birinci hidayettir.)

Hidayete erdikten sonraki fıska düşüş, ikinci fısktır.

Yeniden hidayet tahakkuk ederse ikinci hidayet yaşanır.

Arkasından kişi, irşad makamından şüpheye düşerse üçüncü fıska düşer.

Allahû Tealâ, üçüncü fıskta o kişinin kalbini tabeder.

Allahû Tealâ'nın kalbi mühürlemesi başka şeydir. Allahû Tealâ, başlangıçta kişi Allah'a ulaşmayı dileyip de, mürşidine ulaştığı zaman kalbinde hatem olan, mühür olan kişinin kalbini Allahû Tealâ her zaman açar. Allahû Tealâ, ancak üç defa fıska müsaade ettiği için üçüncü bir hidayet yoktur. Dolayısıyla dördüncü fısk olması mümkün değildir. Bu sefer Allahû Tealâ kalpleri mühürlemez, tabeder. Kalpler üzerine damga vurur, kalplerin bir daha işitmesine, idrak etmesine mani olur. Yani ondan sonra o kalpten, bir daha ekinnet alınamaz. Ekinnetin çıkması, içine ihbat konması mümkün değildir. Kalbindeki tabba paralel olarak, o kişinin kulaklarına öyle bir şekilde vakra konulmuştur ki; o kişi işitemez.

Kur'ân-ı Kerim'deki kalp âyetlerinin en önemlisi, kalplerin tabedilmesidir. Kalbin tabedilmesi öyle bir olaydır ki; artık kişinin kurtuluşu mümkün değildir. Yani o kişi artık işitmeye ehil olamaz. Allah'ın kalbin mührünü açması, kalbin içindeki küfür kelimesini alması, kalbin içine îmânı yazması söz konusu değildir, mümkün değildir. Tabb, bunların hepsini engelleyen bir faktördür. İnsanların kalplerinin tabedilmesi Allah'ın engelidir. Tabetmek sadece mühürlemek değil, öyle bir tesir koymaktır ki, artık açılamaz. Allahû Tealâ, kalpteki mührü iki defa açtıktan sonra oraya bir nevi açılamaz bir kilit vurur. Allahû Tealâ, öyle güçlü bir engel koyar ki; o engelin kaldırılması mümkün değildir.

Öyleyse tabetmek, mühürlemenin ötesinde; kalbi açılamaz bir şekilde kapatmaktır. Mühürlemek ya da damgalamak değil, daha ötede açılamaz bir damga vurmaktır. O andan itibaren artık işitmeleri kesin olarak engellenir.

Tabetmek, baskı demektir. Matbaalarda basılan herşey tabedilmiştir. Ama böyle bir tabedilmenin kalpteki işlevinde son derece önemli bir faktör vardır. Eğer Allahû Tealâ, tabb kelimesini kullanıyorsa, artık o kalbin açılması mümkün değildir. Tabb, bu standartlar içinde bir engeldir. O kişi hayatı boyunca işitemez, davete icabet edemez. Etmiş olsaydı, kalbin mührü açılamazdı. Zaten kalbin mührünü açacak olan Allah olduğuna göre tabettiği mührü, tabettiği kalbi Allahû Tealâ'nın açması hiçbir zaman mümkün değildir. Kur'ân-ı Kerim'de: “Onların kalplerinde Allah hayır görseydi, onlara işittirirdi.” buyuruyor.

Allah kalplerinde hayır görmediği birisine işittirseydi bile onlar, mutlaka iki defa fıska düşeceklerdi. İki defa hidayetten düşeceklerdi. Yani üçüncü fıska mutlaka ulaşacaklardı. Allahû Tealâ, kalplerinin üstünü tabedecekti, açılamaz bir damga vuracaktı oraya.

Bu âyet-i kerime, üçüncü fıskın temelini oluşturur. Artık ümitsiz bir vaka vardır. Bu kişinin bir daha hidayete ermesi hiçbir şekilde mümkün değildir. Kişi iki tane hidayet hakkını kullanmış ve sonunda kendisini mahvetmiştir. İblis sebebiyle dalâlete düşmüştür, bir daha kurtulması mümkün değildir.

7/A'RÂF-100