ENFÂL-60

Ve eıddû lehum mesteta'tum min kuvvetin ve min rıbâtil hayli turhibûne bihî aduvvallâhi ve aduvvekum ve âharîne min dûnihim, lâ ta'lemûnehum, allâhu ya'lemuhum, ve mâ tunfikû min şey'in fî sebîlillâhi yuveffe ileykum ve entum lâ tuzlemûn(tuzlemûne).

AÇIKLAMA

Bismillâhirrahmânirrahîm

Her savaşta, Allah'ın dostları da düşmanları da mutlaka vardır. Tagut; insan, cin ve şeytan şeytanların hepsine birden verilen, müşterek isimdir. Şeytanların bir kısmını ve cin şeytanları görmek mümkün değildir. İnsan şeytanların da, (sahte davranışlarda bulundukları için) gerçek anlamda tagutun bir parçası olduğunu, Allahû Tealâ'dan sormadıkça, normal standartlarda bilemezsiniz. O kişi, davranışlarıyla çok iyi bir görüntü verebilir. Ama Allahû Tealâ, onların herşeyini bilir. Sahâbenin arasında münafıklar vardı. Onlar da bütün sahâbe gibi Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in önünde tövbe etmişler, O'na tâbî olmuşlar ama dilleriyle “Biz mü'miniz, amenna” demelerine rağmen kalpleri îmân etmemiş, mü'min olmamıştı.

Bir insan Allah'a ulaşmayı dilemedikçe, Allahû Tealâ'dan 12 tane ihsan alamaz ve mü'min olamaz. Böyle insanlar, herhangibir mürşide ulaşsalar da onun önünde yaptıkları tövbe, onlara hiçbir şey sağlamaz, onlar hidayete eremezler. Ne ruhları vücutlarından ayrılıp, Allah'a doğru yola çıkar, ne kalplerine îmân yazılır, ne fizik vücutları Allah'a kul olmaya başlar, ne nefsleri nefs tezkiyesine başlar. Hallerinde hiçbir değişiklik olmaz. İşte onlar, tövbe etmiş görünen münafıklardır. Görüntüde tövbe etmişlerdir; ama iç dünyalarında kâfirdirler. Dilleriyle mü'min olduklarını söylerler, ama kalpleri mü'min olmamıştır.

Birçok savaşta şeytan ve onun avanesi de bulunur; ama fizik vücudun gözleriyle görünmezler. Allahû Tealâ: “İşte onlara da ibret olsun, öyle atlar besleyin, öyle bir savaş hazırlığı yapın ki, o görenler bundan korksunlar.” diyor.